Οι ενδυναμώσεις ανήκουν στο επίπεδο των Βουδιστικών διδασκαλιών της Βατζραγιάννα – στην Δύση η Βατζραγιάνα είναι συχνά γνωστή με το όνομα Θιβετιανός Βουδισμός. Η Βατζραγιάνα αποτελείται από πολύ αποτελεσματικές μεθόδους στις οποίες ασκείται κανείς και βασίζονται πάνω σε άλλες διδασκαλίες του Βούδα. Διαμορφώνουν ένα τμήμα του Βουδισμού της Μαχαγιάνα.
Οι ενδυναμώσεις είναι η απαιτούμενη ‘‘πύλη’’ μέσα από την οποία ο ασκητής εισέρχεται στην άσκηση της Βατζραγιάνα.
Βασικά, το αντικείμενο αυτών των ενδυναμώσεων είναι η καθοδήγηση του ασκητή σε μια πολύ βαθιά κατανόηση της φύσης του νου του, της φύσης της πραγματικότητας. Στη συνέχεια ο ασκητής συνεχίζει να εμβαθύνει την κατανόησή του μέσω διαρκούς άσκησης.
Μέσω της εξωτερικής τελετουργικής όψης της ενδυνάμωσης, ο δάσκαλος της Βατζραγιάνα απαγγέλει το ανάλογο κείμενο, συνοδεύοντας τον διαλογισμό με τα τελετουργικά όργανα. Χρησιμοποιεί επίσης ορισμένα συμβολικά αντικείμενα όπως ένα βάζο και πολλές μικρές εικόνες. Ο δάσκαλος της Βατζραγιάνα αγγίζει τελικά τους ασκητές με αυτά τα αντικείμενα για να δείξει ότι τα ξεχωριστά μέρη που απαρτίζουν την ενδυνάμωση έχουν μεταδοθεί στ’ αλήθεια σε αυτούς.
Έχοντας λάβει μια τέτοια ενδυνάμωση είναι ουσιώδες να τηρεί κανείς τα σχετικά σάμαγια (δεσμεύσεις). Στην πραγματικότητα Βατζραγιάνα σημαίνει να καλλιεργεί κανείς αυτές τις δεσμεύσεις μέσω συνεχούς άσκησης.
Ο Βούδας Σακιαμούνι καθοδήγησε τους μαθητές του σύμφωνα με τις ικανότητές τους. Ένας από αυτούς τους τρόπους καθοδήγησης απαρτίζεται από τις μεθόδους των Βουδιστικών τάντρα ή της Βατζραγιάνα. Θεωρούνται το αποκορύφωμα των Βουδιστικών μεθόδων και αποτελούν μέρος του Βουδισμού της Μαχαγιάνα.
Υπάρχουν διάφοροι τρόπο ταξινόμησής τους. Συχνά διαχωρίζονται ως εξής: κρίγια, τσάρυα, γιόγκα και ανουττάρα γιόγκα τάντρα. Κάθε τύπος τάντρα έχει διάφορες υποδιαιρέσεις με τους ανάλογους τύπους ενδυναμώσεων ή μυήσεων και τρόπους άσκησης.
Οι ενδυναμώσεις ή μυήσεις παίζουν έναν ουσιώδη ρόλο επειδή επιτρέπουν την άσκηση της Βατζραγιάνα. Η άσκηση που βασίζεται σε αυτή αποτελείται από δύο κύρια στάδια που σχετίζονται με τα γιντάμ (Βουδικές όψεις), όπου γιντάμ είναι διαφορετικές εκφράσεις του βούδα δηλαδή της φωτισμένης κατάστασης. Αυτά τα δύο στάδια είναι το στάδιο της παραγωγής και το στάδιο της ολοκλήρωσης. Στο στάδιο της παραγωγής, ο ασκητής παράγει τον κόσμο του Σαμπογκακάγια. Στο στάδιο της ολοκλήρωσης ο ασκητής ολοκληρώνει την κατανόησή του πάνω στην απόλυτη πραγματικότητα δηλαδή πάνω στο Νταρμακάγια.
Εν γένει μέσα από αυτά τα δύο στάδια ο ασκητής επιδιώκει να υπερβεί όλες αυτές τις τάσεις συνήθειας οι οποίες τον παγιδεύουν μέσα στην κυκλική ύπαρξη. Εφαρμόζοντας την άσκηση που βασίζεται στην ενδυνάμωση, την άσκηση των Βουδιστικών τάντρα, ο ασκητής επιδιώκει να αποκτήσει ελευθερία από τα νοητικά πρότυπα τα οποία σε αντίθετη περίπτωση προκαλούν μια σαμσαρική ζωή και γίνονται αιτία να βιώνει την εμπειρία του θανάτου, της επαναγέννησης και ούτω καθ’ εξής.
Μια υποκατηγορία της ενδυνάμωσης είναι η λεγόμενη ‘παρεπόμενη άδεια’ που σε πολλές περιπτώσεις δίνεται στους μαθητές δημόσια. Τους επιτρέπει να ασκηθούν στην αντίστοιχη άσκηση του διαλογισμού, όπως για παράδειγμα του Τσενρέζι (Αβαλοκιτεσβάρα).
Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στο: “A Brief Introduction to the Buddhist Tantras” του Κένπο Chödrag Tenphel Rinpoche σε μετάφραση της Kiki Ekselius, Ντάγκπο Κάγκιου Λινγκ, 1997.
